Zoeken

Typische risico's voor de zorgsector zijn biologische agentia (bv. virussen of prikongevallen met accidenteel bloedcontact), musculoskeletale aandoeningen (bv. ten gevolge van het tillen van patiënten), psychosociale risico's (bv. geweld door derden of burn-out).

Veiligheid en gezondheid is voor iedereen hetzelfde. Historisch zijn er toch verschillen gegroeid tussen de privé-sector en de publieke sector voor wat betreft: 
- arbeidsongevallen
- adviesorgaan preventie en bescherming
- telewerk

De onderwijssector verdient extra aandacht als het op veiligheid en gezondheid aankomt. Enerzijds omdat het een sector is met veel burn-outs, anderzijds zijn er vooral in de beroeps- en technische afdelingen van het onderwijs leerlingen die gelijkgeschakeld zijn met werknemers. Op hen is de volledige welzijnswetgeving ook van toepassing. 

Jaarlijks sterven in Europa 10.000 mensen in het verkeer. Zo’n 1.300 daarvan waren bestuurders van bussen en vrachtwagens. Niet alleen het verkeer vormt een risico voor professionele chauffeurs. Het lange stilzitten, het hanteren van lasten, lichaamstrillingen,… zorgen voor heel wat rugproblemen. Daarenboven is tijdsdruk haast eigen aan de job met lange werkdagen, weinig slaap en stress als gevolg.

De Belgische bouwsector betreurt jaarlijks gemiddeld 23 dodelijke slachtoffers en is daarmee de sector met het meeste aantal dodelijke arbeidsongevallen (25%). Daarnaast worden bouwvakkers ook meer dan gemiddeld blootgesteld aan biologische, chemische en ergonomische risicofactoren, lawaai en extreme temperaturen.

De geglobaliseerde wereld, de war for talent en het gebrek aan bepaalde profielen op de arbeidsmarkt zorgen ervoor dat werkgevers steeds vaker een beroep doen op anderstalige ‘buitenlandse’ werknemers.
De meeste migrante werknemers zijn werkzaam in de voedingssector, industrie, land- en tuinbouw, schoonmaak, horeca, bouw en transport. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er zeker in die sectoren vaak een culturele botsing plaatsvindt en dat er een taalbarrière moet overbrugd worden.

In België, zoals in de rest van Europa, heeft de veroudering van de bevolking gevolgen op het werk. Als gevolg van de veroudering wordt de actieve bevolking immers elk jaar ouder. Bovendien verlaten de Belgische werknemers de arbeidsmarkt heel vroeg in vergelijking met de andere Europeanen. Cao 104 verplicht werkgevers tot het nemen van maatregelen om oudere werknemers op kwalitatieve wijze aan het werk te houden.

Jonge werknemers zijn een kwetsbare groep. Ze hebben weinig ervaring en lopen daardoor meer risico's. 

De wetgeving bevat specifieke bepalingen over jonge werknemers. Deze zijn erop gericht om hen extra bescherming te bieden. Zo is het bijvoorbeeld verboden om jongeren te laten werken met gevaarlijke machines zoals cirkelzagen of hen bloot te stellen aan bepaalde gevaarlijke stoffen. Jongeren zijn ruim gedefinieerd en omvatten naast de werknemers tussen 15 en 18 ook de jobstudenten. Voor stagiairs zijn er afzonderlijke bepalingen maar de algemene principes zijn gelijklopend.
Statistieken van arbeidsongevallen tonen aan dat jongeren meer kans lopen op een ongeval dan oudere werknemers. Daarogaans zijn de ongevallen wel minder ernstig dan bij hun oudere collega's.

Ziekteverzuim heeft een belangrijke impact op een organisatie. De oorzaken van ziekteverzuim zijn complex en hebben deels met het werk te maken. Een succesvolle aanpak berust op zowel organisatorische als individuele maatregelen.