Kennisbank

Op 1 april 2009 ondertekenden de vakbonden en werkgevers in de Nationale Arbeidsraad (NAR) een CAO waarin onder meer wordt bepaald dat het voor de werkgevers in bepaalde gevallen mogelijk is om alcohol- en drugtests af te nemen van hun werknemers (1). Daardoor ligt ook de weg open voor het installeren van alcoholsloten, apparaten die verhinderen dat een voertuig wordt gestart wanneer de bestuurder gedronken heeft, in bussen, taxi’s of andere voertuigen.

Op 1 januari 2008 trad een nieuw systeem in werking waardoor werkgevers hun personeel kunnen belonen met financiële bonussen die verbonden zijn de collectieve bedrijfsresultaten. Halen werknemers hier ook voordeel uit op het vlak van veiligheid op het werk? Moeten preventieadviseurs werknemers aanmoedigen om in dit procédé te stappen? We bekijken de eigenschappen van het systeem wat van van dichterbij.

GlaxoSmithKline Biologicals (GSK Biologicals) is gespecialiseerd in het onderzoek, de ontwikkeling en de productie van vaccins. In de vestiging in Waver komen dagelijks bijna 4.000 mensen over de vloer. Daarbij zijn heel wat onderaannemers die vaak niet-routinematige interventies moeten uitvoeren. Voor GSK Biologicals is de veiligheid van de werknemers, vooral tijdens onderhoudswerken, een prioriteit.

De voorbije jaren werden we tijdens de winter steeds geconfronteerd met het smogalarm. De automobilisten zijn het meest vertrouwd met dit fenomeen, aangezien zij tijdens de fijn stofpieken maar 90 km/u mogen rijden op de autosnelwegen, maar het smogalarm heeft nog andere gevolgen voor de bedrijven.

Kan de preventieadviseur van een interne dienst voor preventie en bescherming op het werk ook activiteiten uitvoeren (risicoanalyses, noodplannen opstellen,…) voor andere bedrijven waarin zijn bedrijf belangen heeft? Wat is het wettelijk kader voor het optreden van de interne dienst en welke regels moeten gerespecteerd worden als er een beroep gedaan wordt op een externe preventiedienst?

Op basis van artikel 5 van de REACH-verordening mogen stoffen en stoffen in preparaten of in voorwerpen slechts in de Europese Gemeenschap in de handel worden gebracht wanneer ze geregistreerd zijn bij ECHA. Maar sommige stoffen ontsnappen aan deze registratieverplichting.

ADR, de internationale regelgeving inzake het vervoer van transportgevaarlijke stoffen wordt om de twee jaar herzien om rekening te houden met de stand van de techniek, onvolkomenheden in de regelgeving weg te werken en lessen die geleerd zijn uit ongevallen en incidenten te incorporeren. De laatste versie, ADR2009 wordt nu bijgewerkt en hervormd tot ADR2011.

Op 2 februari ll. nam Hendrik De Lange afscheid van Preventie & Interim. Iets meer dan 12 jaar geleden stond hij mee aan de wieg van de preventiedienst voor de uitzendsector. Nu is het tijd voor iets anders: een welverdiend pensioen maar eerst kijkt hij samen met PreventFocus terug op uitzendwerk, preventie en zoveel meer.

Zonnepanelen worden almaar populairder in België. Niet verwonderlijk, want deze groene energiebron is voor de meeste Belgen betaalbaar. Maar naast de positieve effecten voor het milieu hebben deze fotovoltaïsche cellen ook enkele minder positieve eigenschappen. Bij brand zorgen ze voor een hoop bijkomende risico’s. Bovendien zitten de hulpdiensten nog met heel veel vragen over de manier waarop ze te werk moeten gaan bij een brand in een gebouw met zonnepanelen.

Over de risico’s verbonden aan de accidentele lozingen van gevaarlijke vloeistoffen en gassen op zee was weinig bekend. De toename van de capaciteit en het aantal schepen maakt deze dreiging meer acuut. Franse onderzoekers hebben geprobeerd de gevaren van dergelijke ongevallen op zee in te schatten via het Galerne-project. Zij concentreerden zich op ongevallen op zee met gastankers geladen met vloeibaar gas of gevaarlijke chemicaliën die kunnen verdampen.

Eind september 2010 hebben werkgevers en sociale partners uit de haartooisector de ‘Verklaring van Dresden’ ondertekend. In die verklaring leggen ze hun ambitie vast om het aantal huidaandoeningen bij kappers en werknemers uit de schoonheidssector terug te dringen.

In Nederland vonden verschillende inspecties plaats op de naleving van de REACH en CLP-regels. In 153 ondernemingen controleerden inspecteurs van de Voedsel en Waren Autoriteit en van het ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer de implementatie van REACH. De controles waren erop gericht om na te gaan of de ondernemingen hun verplichtingen nakwamen. 34% van de onderzochte bedrijven waren downstreamgebruikers, 27% waren onder REACH importeurs en slechts 15% waren producenten.